T.C.
Yargıtay
2. Hukuk Dairesi
Esas No:2014/1615
Karar No:2014/2500
K. Tarihi:
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, da-vacı-davalı tarafından; davalı-davacı kadın ve müşterek çocuk yararına takdir edilen tedbir nafakasına ilişkin davacı-davalı kocanın 13/06/2013 tarihli itirazının reddine dair karar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece 12/06/2013 tarihli celsede, ara kararıyla Türk Medeni Ka-nunu’nun 169’ncu maddesi çerçevesinde müşterek çocuk için aylık 150 TL tedbir, davalı-davacı kadın için aylık 200 TL tedbir nafakasına karar verilmiş, davacı-davalı tarafından ara karara itiraz edilmiş itiraz üzerine mahkeme davacı- davalının itirazının reddine karar verilmiş olmakla davacı-davalı koca tarafından itirazının reddine dair 13.06.2013 tarihli karar temyiz edilmiştir.
Mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 101’nci maddesinin (3.) ve (4). bendinde yer alan hükümlere; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “geçici hukuki korumalara” ilişkin 389. maddesinde yer verilmemiş; boşanma veya ayrılık davası açılınca hakimin talep üzerine veya re’sen dava sırasında Türk Medeni Kanunu’nun 169’uncu maddesi çerçevesinde aldığı tedbirler ve bu tedbirlere itiraz üzerine verilen kararlar, yasa koyucu tarafından Usulün “geçici hukuki korumalarla” ilgili düzenlemesi dışında bırakılmıştır. Bu durumda, boşanma ve ayrılık davası açılınca hakimin talep üzerine veya re’sen Türk Medeni Kanunu’nun 169. maddesi çerçevesinde alacağı tedbirler ve bu tedbirlere itiraz üzerine verilen kararlar, ancak esas hükümle birlikte temyizi kabil olup, esas hükümden ayrı ve bağımsız olarak temyiz edilemez. Bu bakımdan davacı-davalının temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ
Davacı-davalının temyiz talebinin yukarıda gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi.
