Kat Mülkiyeti Kanununun 19. maddesinin ikinci fıkrasına göre tüm kat maliklerinin beşte dördünün yazılı rızasının bulunmadığı, yine mahkemece hüküm altına alınan yeni otopark alanına ilişkin olarak tüm kat maliklerinin 4/5 çoğunluğuyla alınmış kararın da olmadığı, halihazırda kullanılan otoparkın ise davacı kat malikini rahatsız edici nitelikte olduğu, bu durumda onaylı mimari projede bahçe olarak gözüktüğü halde otopark olarak kullanılan alanın mimari projesine uygun hale getirilmesine karar verilmekle yetinilmesi gerekir
20. Hukuk Dairesi 2019/1835 E. , 2019/3580 K.
…..
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar vekili ve dahili davalı … tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili dava dilekçesinde; anataşınmazın ….. sokağına bakan cephesi ile müvekkilinin maliki olduğu meskenin salon duvarının ve pencerelerinin apartman sakinleri tarafından otopark olarak kullanıldığını, müvekkilinin ve ailesinin, araçların giriş-çıkış gürültüsünden, geceleri ise araçların farlarından duydukları rahatsızlığın katlanılamaz boyutlara ulaştığını beyan ederek; anataşınmazın ortak alanındaki otoparkın kaldırılmasına, bu mümkün değil ise davacının rahatsızlığını giderecek değişikliklerin yapılmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozma öncesindeki 13.03.2015 tarih, 2013/1285 E. – 2015/350 K. sayılı kararda; dava konusu…..ortak alanındaki otoparkın,….. Müdürlüğü yazısı doğrultusunda bina cephesinden itibaren 5.00 m. dışta kalan kısmının otopark olarak düzenlenmesine karar verilmiş, hükmün bir kısım davalılar vekilince temyiz edilmesi üzerine, kapatılan 18. Hukuk Dairesinin 15.02.2016 gün ve 2015/20739 E. – 2016/2346 K. sayılı bozma kararı ile; “Somut olayda, yerinde yapılan keşif sonucu düzenlenen bilirkişi raporunda; mimari projeye göre anataşınmazın ön, arka ve yan cephelerinde bulunan mahallin bahçe olarak belirtildiği, otopark düzenlemesinin yapılmadığı, davacıya ait 3 numaralı bağımsız bölümün anataşınmazın zemin katında ve otopark alanının bulunduğu mahalle cepheli olduğu, davaya konu otoparka park edilen otoların özellikle gece giriş ve çıkışlarda farlarından yayılan ışıkların, davacıya ait bağımsız bölümün salon duvarının 0,95m. olması nedeniyle rahatsızlık vereceği, anataşınmazın yan tarafında bulunan otoparkın mimari projesine uygun hale getirilmesi gerektiğinin belirtildiği, 29.02.2015 tarihli kat malikleri kurulu toplantısında “otoparkın düzenlenmesi hususunda şimdilik bir karar alınmamasına” karar verildiği, 20.02.2012 tarihinde dava konusu yerin (…… bölümündeki otopark olarak kullanılan kısım için) otopark olarak kullanılıp kullanılmaması konusunun kat maliklerinin onayına sunulduğu, ancak onay veren kat maliklerinin tüm kat maliklerinin beşte dört çoğunluğuna ulaşamadığı, davacının ön bahçenin otopark yapılıp yapılamayacağı hususunda başvurusu üzerine … 03.06.2013 tarihli yazısında, binaya ait 18.06.1969 onay tarihli mimari projede önbahçe mesafesi 10 m. olduğundan, bina cephesinin 5 m. dışında kalan kısmın otopark olarak düzenlenebileceğinin bildirildiği, bilirkişi raporunda dava konusu otoparkın binanın yan tarafında bulunduğu, …… yazısında ise binanın ön bahçesinin otopark olarak düzenlenebileceğinin belirtildiği, davalıların temyiz dilekçesinde ise binanın ön cephesinin ve apartmana girişin Karyağdı sokakta olduğu, otoparkın ise yan cephede……. baktığı belirtilmiştir. Bu durumda ….. otopark yapılmasının mümkün olduğunu belirttiği yer ile dava konusu otopark olarak kullanılan yerin, mahallinde keşif yapılarak tespit ettirilmeden infazda tereddüt yaratacak şekilde eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesinin doğru görülmediği” gerekçesiyle bozulmuş, bir kısım davalılar vekilince karar düzeltme isteminde bulunulması üzerine,
Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 02.11.2017 gün ve 2017/1527 E. – 2017/8780 K. sayılı kararı ile ana yapıya ait mimari projede otopark yeri bulunmadığı, binanın ön, arka ve yan cephesinin mimari projede bahçe olduğu, eski hale getirilmesi istenilen otoparkın kullanılmasına Kat Mülkiyeti Kanununun 19. maddesinin ikinci fıkrasına göre tüm kat maliklerinin beşte dördünün yazılı rızasının bulunmadığı, yine mahkemece hüküm altına alınan yeni otopark alanına ilişkin olarak tüm kat maliklerinin 4/5 çoğunluğuyla alınmış kararın da olmadığı, halihazırda kullanılan otoparkın ise davacı kat malikini rahatsız edici nitelikte olduğu, bu durumda onaylı mimari projede bahçe olarak gözüktüğü halde otopark olarak kullanılan alanın mimari projesine uygun hale getirilmesine karar verilmekle yetinilmesi gerekirken kat maliklerinin iradesi yerine geçilerek belediye başkanlığı tarafından bildirilen yerin otopark olarak düzenlenmesine karar verilmesinin doğru olmadığı, açıklanan bu hususların bir kısım davalılar vekilinin karar düzeltme dilekçesi üzerine yeniden yapılan inceleme sonucu anlaşılmış olduğu gerekçesiyle, kapatılan 18. Hukuk Dairesinin 15.02.2016 gün ve 2015/20739 E. – 2016/2346 K. sayılı maddi yanılgıya dayalı bozma kararının kaldırılarak; açıklanan nedenlerle; bir kısım davalılar vekilinin karar düzeltme isteğinin kabulüyle kapatılan 18. Hukuk Dairesinin 15.02.2016 gün ve 2015/20739 E. – 2016/2346 K. sayılı bozma kararının ortadan kaldırılmasına, yerel mahkemenin 05.03.2015 gün ve 2013/1285 E. – 2015/350 K. sayılı hükmünün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesinin atfıyla, uygulamasına devam edilen 1086 sayılı HUMK’nın 428. maddesi gereğince değişik gerekçe ile bozulmasına karar verilmiş,
bozma kararına uyan mahkemece; davanın kısmen kabulüyle; davaya kon….. sayılı parselde kayıtlı taşınmazda mimari projede bahçe olarak özgülenen ancak otopark olarak kullanılan alanın, mimari projesine uygun hale getirilmesine, davalılara bu konuda 30 günlük süre verilmesine, fazlaya ilişkin istem hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş, hüküm bir kısım davalılar vekili ve dahili davalı … tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, Kat Mülkiyeti Kanunu uyarınca, ortak alanlara yapıldığı bildirilen müdahalenin önlenmesi, eski hale getirilmesi ve Kat Mülkiyeti Kanununun 33. maddesi uyarınca hâkim müdahalesi istemine ilişkindir.
Dosya kapsamı ve mahkemece uyulan bozma kararı gereğince işlem yapılarak hüküm kurulmuş olduğuna göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına
22/05/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.
